خجسته کی و همکاران (۱۳۹۵) پژوهشی را با هدف مقایسه عملکرد تولیدی و تولید مثلی میش های زندی تلقیح شده با اسپرم رومانف و جفت گیری کرده با قوچ زندی انجام داده بودند در این تحقیق ۲۹۷ راس میش نژاد زندی به دو گروه میش ۱۴۷ و ۱۵۰ راسی تقسیم شده بودند گروه اول با اسپرم منجمد قوچ رومانف به روش لاپاراسکوپی تلقیح شدند و گروه دوم با روش طبیعی و با استفاده از قوچ های نژاد زندی همان گله به مدت دو دوره فحلی (۳۴ روز) بارور شدند. میزان تلفات بره ها قبل تا از شیرگیری در آمیخته های رومانف-زندی حدود ۶۱% از بره های خالص زندی کمتر بوده است (۳/۷۷ در مقابل ۹/۵۵). وزن تولد بره های آمیخته و خالص به ترتیب معادل با ۴/۳۲ و ۴/۳۵ کیلوگرم بود، علاوه براین وزن شیرگیری بره ها و سرعت رشد قبل از شیرگیری در آمیخته ها نسبت به خالص ها بیشتر بوده است (جدول ۱). بخشی از وجود برتری آمیخته ها از نظر زنده مانی، وزن شیرگیری و سرعت رشد نبست به خالص ها به دلیل برتری آمیخته گیری(هتروزیس) و بخش دیگر آن مربوط به ژنتیک رومانف می باشد. همچنین این محققین بیان کردند با توجه به اینکه خاستگاه نژاد گوسفند رومانوف مناطق سردسیر روسیه است و استفاده از آن برای دو رگ گیری با گوسفندان کویری مرکزی ایران، نگرانی هایی را مبنی بر عدم عادت پذیری آمیخته های رومانف- بومی نسبت به بیماری ها و شرایط سخت مناطق گرمسیری به همراه داشته باشد ولی نتایج تحقیق آن ها نشان داده بود که بره های آمیخته توان زیست و بقای مناسبی در مناطق گرمسیری در مقایسه با بره های بومی داشته بودند.

جدول ۱: مقایسه عملکرد تولیدی و تولید مثلی میش های زندی تلقیح شده با اسپرم رومانف و جفت گیری کرده با قوچ زندی